عید؟؟

سلام

روبروی خانه ما امشب بساط جشن برپا بود. مثلاً عید الزهرا! اندر احوالات این جشن می توان اینگونه نوشت که:

1- تبلیغ خوبی برای یکی از اساتید رپ ایران به نام ساسی مانکن

2- عمر بده گاو منه!

3- قدرت باند های و بلندگوهایشان به خوبی تست شد.

نمی دانم خواندن این شعرهای بی محتوا آن هم در گوش ما و آزار اذیت ما با صدای نخراشیده یک مداح نما که معلوم نیست روضه خوان اهل بیت پیامبر (ص) است یا DJ، واقعاً ثواب دارد که حاضر شده است لعنت ها یکی در میان مرا به جان بخرد؟ البته این کار امشبان نیست. بعضی از شبها هم که مجلس عزا برپاست همین آش است و همین کاسه. فقط امشب کف دو دست را بر هم می زدند و آن شبها بر سینه. دلم می خواست بودید و یک دقیقه از شعرهای اینها را گوش می دادید تا میدیدید این ها در ظلم کردن به شیعه دست کمی از برخی ایادی کفر ندارند. همین داد و بیدادها کافی است تا بشود عَلَم عثمان و بیفتد دست 4تا سُنی تا هوچیگری راه بیاندازند که شیعه فلان و شیعه بهمان.

خدا به دادمان برسد.

بسم الله…

به نام خدای مهربانم آغاز می کنم که سرمنشأ خوبی هاست. اصلاً همان بهمن 89  برای خودش شروع کرده بودم و الان به نام او در اینجا ادامه می دهم. امیدوارم که او خشنود باشد و ما رستگار.

الآن عصر جمعه است و خبری از یوسف زهرا (س) نیست. دلگیر مثل همیشه و تا نیاید این دل ما آباد نیست. ما گنهکار و گریان به درش، کاش ببخشد…

1

 

یا حق

غریب مادر

سلام

امام حسن (ع) غریبند.

همیشه جمله بالا را همیشه شنیده ایم اما تا به حال فکر کرده اید چرا؟ نمی خواهم برهان تاریخی بیاورم؛ فقط چند نکته کوتاه.

با یک جستجوی کوتاه در می یابیم که یکی از معانی رایج «غریب» “دور از وطن” است. اولین وطن آدمی خانه اوست. خانه یعنی محل آرامش انسان؛ یعنی جایی که او احساس امنیت دارد. پس جایی که امن نباشد نه خانه است نه وطن. حال اگر شخصی در خانه خود امنیت جانی نداشته باشد غریب است دیگر. شاید بتوان گفت یکی از بدترین حالات غربت است. «خانه خودت امن نباشد، دردناک نیست؟ این دیگر چه نوع غربتی است؟» دردناک تر آن است این نا امنی را همسرت ایجاد کرده باشد. کسی که خدا، او را مایه آرامش و سکینه بر می شمارد. چه غربتی است…

نمی دانم تا به حال بقیع را از نزدیک دیده اید یا نه؟ سنگ قبر ندارد قبرشان. الان بی کس ترین آدمها هم قبرشان یک چیزی دارد که معلوم می کند این قبر آن بی کس است. مولای ما این همه شیعه دارد اما مقبره مطهرش سنگ ندارد.

در جامعه ما، چند بار اسم توسل به امام مجتبی (ع) می آید؟ ولادتشان تعطیل نیست. شهادتشان مقرون با وفات جدّ بزرگوارشان است. کافی است از صبح تا همین الان نگاهی به برنامه های TV انداخته باشید. می بینید بیشتر برنامه ها یا در مورد پیامبر نازنینمان (ص) و یا مولای مهربان ایرانیان حضرت ثامن الحجج (ع) بوده است. دل آدمی آتش می گیرد و اشکش جاری می شود.

این است که امام حسن مجتبی (ع) را غریب می دانند و می نامند. شهادت مظلومانه شان تسلیت باد.

یا علی

 

.