سلام- طاعات قبول درگاه احدیت
راستش را بخواهید، امروز سحر که داشتم مسلسل وار لقمه های سوخت روزه را با ولع می بلعیدم، تلویزیون را روی شبکه 5 گیراندم. مرحوم آیت الله تهرانی داشتند دعای ابوحمزه را تفسیر می کردند و چون بنده علاقه خاصی به این دعا دارم در حین تناول، به حرفهای ایشان گوش سپردم. پس از این برنامه یک چیز عجیب شروع به داد و بیداد کرد. سیمای خسته ما، چشم استاد شجریان را دور دیده بود و یک قطعه از آوازهای نامبرده را در آلبوم رباعیات خیام پخش نمود. از آنجاییکه این قطعه از محبوب ترین کارهای شجریان نزد اینجانب است بیدرنگ آن را شناسایی کردم. و انگشت تعجب به دهان گرفتم. جالب اینجا بود که کیفیت صدا را تا حد امکان پایین آورده بودند و یک نویز اوراقی (با صدای ممتد ویززززززززززززززززززز) هم به آن اضافه کرده بودند.
آی بزند و شجریان سحری اش آن موقع بوده باشد و این را شنیده باشد. یک گیس و گیس کشی راه بیفتد که نگو. آدمی که آنقدر روی بخش صدای خود از صدا و سیما حساس است حالا بیاید ببیند نویز و افکت ته چاهی هم به آن داده اند. اگر خودش را کنترل نکند خرقه را دریده و پای برهنه میرود دفتر ضرغامی…
خدا به خیر کند.
از این ها که بگذریم بیاید از این قطعه که در مایه ابوعطا خوانده شده است لذت وافی ببیریم.
سلام، طاعات وعباداتتون قبول درگاه حق انشاالله، از بابت پست قبلی، خیلی زیبا بود، خاطره ها رو زنده کرد! این پستتون هم منو یاد آهنگ های پر از های های استاد شجریان انداخت زمانی که با پدر به مسافرت میرفتیم و با تعویضcdآهنگ صدای فریادمون بلند میشد وای! شجریان و اون وقت بود که ماشین رو فضای دلنشین خواب فرا میگرفت وهمه بجز پدر در خوابی عميق فرو میرفتیم!
یا حق ،التماس دعا
سلام بر بانو و حضور گرمت.
قبول دارم که شجریان بعضی وقتا رو مخه! لیکن بعضی وقتا هم خیلی فاز میده…
سلام
دعوت شدین به شرکت در موج وبلاگی “دختر آفتاب”
.
قلمتون مستدام…
سلام علیکم
چند ماهه وبلاگ رو بروز نکردید.
سلام علیکم و رحمت الله
ممنون که هنوز به این خرابه ما سر میزنید.
بنده خیلی درگیر کارهای شرکت هستم و نمی رسم. اتفاقاً موضوعات فراوانی هم واسه مکتوب کردن دارم.
ولی بنده در گوگل پلاس پیگر مرقومات شما هستم.
بازم ممنون